ADA 4 Another Dead Angel (nieuwjaarsnacht).

Soms zou ik willen dat er dingen niet gebeuren maar het is niet anders.
Je stond voor me.
Sigaret hangend aan je lippen.
Jou pet beschaduwde je ogen.
Aan een kleine flonkering die de maan in je ogen bracht zag ik dat je naar mij keek.
Er kwam een grijns op je gezicht en vervolgens tufte je je sigaret op de grond.
Je liep op me af en stond vlak voor me stil.

Je vergeet je sigaret uit te trappen.

Dat weet ik.

Waarom doe je dat niet.

Dat kan ik straks alsnog doen.
Waar bemoei jij je trouwens mee.
Die sigaret is van mij.

Ik zeg het je alleen maar.

Je weet waarom ik hier ben denk ik.

Ik weet verdomd goed waarom je hier bent.
Ik ben blij dat je alleen bent gekomen.

Wie zou ik mee moeten nemen dan.
Zo gevaarlijk ben jij ook weer niet.

Hoe weet jij dat ik niet gevaarlijk bent.
Ik kan je nog wel eens verrassen.

Ik heb je dossier gelezen, het was weinig verrassend.

Vandaar dat hij jou gestuurd heeft.
Net zo weinig verrassend als mijn dossier zeker.

Vind je mij weinig verrassend.

Dat kun je wel zeggen ja........ je bent weinig verrassend.

Dus als we beiden niet echt verrassend zijn wat zullen we daar aan doen dan.

We kunnen kijken wie er het meest verrassend kan zijn in de uitvoering.

Dat kunnen we doen.

De nacht leek langer te duren als normaal maar we hielden ons beide goed staande.
Over een uur zal vuurwerk klinken en dan zou de verrassing nog minder verrassend zijn.
We wisten beide dat we moesten doen waarvoor we kwamen.
Ik zal met dit gebaar de poorten naar mijn dood openen en hij zal de poorten naar zijn verdoemenis openen. Het kwam er dus op neer dat we beiden verdoemd waren.
Wij waren verdoemden, maar wat zouden we eraan doen.
Wat konden we eraan doen.
Ik had eigenlijk niets te verliezen.
Wederom zou ik uitgespuugd worden en wederom zou ik moeten knokken voor mijn bestaan.
Helaas gold dit ook voor hem.
Ik had met hem te doen.
Hij waarschijnlijk ook met mij.

Wat gaan we doen.

Ik weet niet, wat gaan we doen.

Zullen we het verrassend houden.
Dat lijkt mij het beste.

Nieuwjaarsnacht is daar niet geschikt voor.

Ben ik met je eens.

Ik moest maar eens gaan.

Is goed we moesten maar weer eens gaan.

Vlak voor mij stak hij een nieuwe sigaret op.
Ik zag zijn ogen, bloodrood.
Hij was ook een uitgestotene, hij koos ook zijn eigen weg naar de vrijheid.
Voor die vrijheid moest hij voorbij mij net als ik voorbij hem moest.
We moesten nog even wachten.
Hij liep terug vanwaar hij was gekomen en trapte zijn sigaret uit die nog rokend op straat lag.

We zien elkaar wel weer.

Ja we zien elkaar zeker nog een keer.
Of niet.....

De dood en Marco Morbido

Vandaag is dood
De geur van Morbide
Vandaag is dood
Om niet trots op te zijn
Dood
Is zwart grijs grauw
Dood
Is waarom je huilen zou
Dood geeft verdriet aan jou en mij

Symfonica in botta was geweldig dit jaar.
Die Marco heeft zichelf overtroffen hoor
Het hele bachensamble uit de lijkkelders gehaald
En het ballet van het zwanenmeer anno 1750 kunnen betalen om bovengronds te komen.
Geweldig.
Ja ik weet dat hij mij bezingt en dat het een beetje grauw klinkt, maar Marco bedoelt het goed.
Hij is zelfs bij mij geweest om zich in te kunnen leven want hij wou natuurlijk wel de waarheid zingen.
En dat heeft hij geweldig gedaan.
De hele kerkhof arena stond op zijn kop.
Wat een energie heeft die man.
Eindelijk heeft hij met dit nummer de smaak van goede nummers te pakken.
Hij scoorde bij mij natuurlijk al met denummers ‘ik leef niet meer van jou’, en binnen.... binnen in ziel waar ik zoveel mee kan verdienen.... ik ben binnen’.
Voor de rest was het een beetje magertjes maar nu, ik kan maar een woord zeggen GEWELDIG.
Het hielp natuurlijk wel dat ik aan het eind van het nummer zijn hoofd eraf mocht slaan als afsluiter en dat het bloed overal naar toe spoot.
Ze kunnen veel tegenwoordig met die special effects.
Maak je geen zorgen om Marco hoor die zet zijn hoofd gewoon weer op zijn plaats en gaat weer verder naar de volgende show.
Ik kan dit nummer niet genoeg horen.
Goed ik ga weer eens verder.

Vandaag is dood
De geur van morbide
Vandaag is dood
Om niet trots op te zijn
Dood is zwart grijs grauw
Dood is waarom je huilen zou
Dood geeft verdriet an jou en mij

Jaaaaahhhhhhooooo.

Spreekmeesters

Als ik wil praten dan weet ik het niet meer.
Alles stopt van binnen.
Alles wordt grijs.
Ik hoor hier niet meer te zitten.
Ik hoor niet meer namens jullie te spreken
Ik ben niet meer wat jullie van mij verwachten.
Ik geef jullie twee opties.
Of jullie kiezen een nieuwe spreekmeester.
Of jullie sluiten de poorten en ebben weg in de vergetelheid.

De spreekmeester keerde terug in zijn kamer en zakte in zijn stoel.
Hij nam zijn hoofd in zijn handen en meteen begon zijn lichaam te trillen en kwamen de tranen.
Hoe moest het nou verder.
Hij kon niet meer.
Hij was op.
Zijn hart was leeg, zijn hoofd was leeg.
Er waren alleen nog maar de tranen van het offer dat hij had gemaakt.
Hij had opgegeven.
Beneden onder het balkon hoorde hij het geroezemoes van de mensen.
De verbazing was te horen.
Nog nooit had iemand opgegeven.
Dit was hij.
Dit had hij gemaakt.
Als hij opgeeft dan is alles weg.

Toen gebeurde het gruwelijkste wat je kon bedenken.
Beneden hoorde hij een schreeuw.
Hij liep snel naar het balkon en spiekte door het gordijn naar beneden.
Er was een kind verdwenen.
Zomaar in het niets.
Achterin zag hij een vrouw verdwijnen en links een man.
Ze lostte gewoon op alsof ze nooit waren geweest.
Wat gebeurde er toch.

Achter hem stormde zijn jonge leerling de kamer binnen.

De mensen verdwijnen meester.
Wat gebeurt er.

Dit was het laatste wat de spreekmeester had verwacht.
Zijn opgeven liet alles verdwijnen.
Zonder hem wa er niets.
Zonder hem geen leven.
Zonder hem alleen maar duisternis.

Hij draaide zich om naar zijn leerling.

Jij moet vertellen jonge meester.
Vertel je verhalen en alles zal weer groeien,
Jij wilde mij worden, nou dit is je kans.

Maar meester, ik ben nog lang niet klaar.
Ik crïeer chaos in al het pracht van wat er al is.

Nu is er ook chaos en met chaos moet je starten.
Ik kan niet meer,ik ben op.
Ik weet dat jij het kan.

De oude meester liet zich zakken in zijn stoel.

Kniel voor me.

Hij legde de hand op de schouder van zijn jonge leerling.

Hierbij geef ik je de kracht van de spreekmeesters.
Je bent zo ver.
Ga dat balkon op en vertel wat mensen willen horen.
Vertel je verhalen en maak rust in chaos.
Maak iets nieuws of crïeer het erbij.
Jij bent hun hoop.
Jij bent hun kracht.
Jij geeft hun liefde.

De jonge leermeester betrad het balkon.
Een luid gejuich overvloeide hem.
De mensen zouden hem aanhoren.
Hem vertrouwen.
Hij voelde de kracht van de oude spreekmeesters door hem heen vloeien.
Dit was zijn missie.
Hij zo er iest moois van maken.

Vanuit zijn luie stoel hoorde de oude meester het verhaal van de jonge meester en het was prachtig.
Hij hoorde de mensen veranderen.
Hij voelde hoe iets nieuws werd gemaakt door de toon van de jonge meesters stem.
Hij sloot zijn ogen en luisterde naar het nieuwe verhaal en verdween in de gedachte van de nieuwe spreekmeester.

Stom gevoel.

Ik wil dat je komt.
Ik wil dat je terug naar mij komt.
Waarom.....omdat ik van je hou stommerik.
Kom terug naar huis.
Kom terug naar mijn huis.
Laat mij jou in je armen nemen.
Laat mij om jou huilen.
Laat mijn tranen over jou schouders vloeien als we naakt tegen elkaar aan liggen.
Hou me vast.
Ik wil huilen terwijl je mijn hart raakt.
Jou warmte wil ik voelen.
Ik wil je in mij voelen.
Ik wil jou op mij voelen.
Ik wil dat je mij nooit meer verlaat.

Ik wil dat je wakker wordt.
Ik wil dat je wakker wordt en naar mij kijkt als ik nog in dromenland zit.
Ik wil dat je mij bewondert.
Ik wil dat je geen vragen stelt.
Ik wil gewoon..... dat je bij me bent.
Naast me ligt,zit, staat.
Ik wil dat je niets van mij weet en ik alles van jou.

Ik wil alles van jou weten.
Ik wil weten waar je bent.
Waar ben je.
Waar zit je, sta je, lig je.
Kom naast me en maak me warm.
Kom naast me en laat me voelen.
Dat je thuis bent.
Dat je nooit meer gaat.
Nooit meer.
Omdat ik van je hou stommerik.

Hallo Marieke 8

“ Mag ik nu nog wel een bakkie koffie blijven drinken.”
Deze zin klonk vanuit de badkamer terwijl ik met mijn slaperige kop mijn neus open stoom boven mij bak koffie.

Situatie
Sinds ik weer op vrije voeten ben en mijn hoe heet hij ook al weer helemaal uit mijn systeem heb gegooid ben ik weer volop met Jes en Joyce in het nachtelijk leven van de tropical bar gedoken.
Het is de eerste bar waar Jes het langer uithoudt dan een week en zodoende zijn wij er deze week al elke avond te vinden.
Het is dus de nieuwe hotspot.

Gevolg:
Zaterdag een week geleden ontmoette ik Marek.
Marek is een enorm lekker ding, prachtig lichaam mooie bedroom eyes en zwoele lippen die je als een magneet aantrekken.
Marek is acteur en drama docent.
Maar sinds iedere man in de stropical bar denkt dat ie acteur is ga ik er alsnog vanuit dat Marek een pornoacteur is want qua goede oneliners is het geen oscarmateriaal.
Maar goed Marek is wel duidelijk sexy materiaal en dus goed voor een one night stand.
Dis is nu al een seven days stand aan het worden.
Arme ik.

Van 6 uur de deur uit tot 12 uur douchen
De eerste avond was het nog wel leuk, lekker neuken, goede sex, hij klaar ik klaar en hij om 6 uur de deur uit en ik uitslapen met een voldaan gevoel.
Tweede avond lukt dat ook nog en derde gaat het mis.
Hij kruipt nog dicht tegen me aan slaapt lekker uit en pakt zijn eerste douche.
MIJN douche
Marek is om 10 uur de deur uit.
Maar dit is mede omdat het door de week was en dat hij nog moet lesgeven.
Nu is het weekend.
AAAAAAAAH, ik met mijn slaperige kop mijn bed uit.
Marek blijft liggen en neemt om 11.30 de douche.
En nu zijn we bij het begin van het verhaal.

De koffie.
Marek komt de keuken binnen met prachtig ontbloot bovenlijf.
Mooi gespierd zie ik met slaap nog in mijn ogen.
Hij doet met zijn hand de haren uit mijn nek en geeft me een, wat alleen in films voorkomt, zachte zoen in mijn nek.
Hij doet MIJN kastje open, pakt MIJN mok en drinkt zonder dat iK ja heb gezegd MIJN koffie,
Ik denk bij mezelf dat dit duidelijke trekjes van relationele sfeer heeft.

Mijn reddende engelen.
Net als ik denk, hoe krijg ik deze vent de deur uit en zeg ik hem ik wil je nooit meer zien gaat de deurel.
Voor het eerst in hun lange carrïeres zij Jes en Joyce vroeg in de middag wakker en staan ze met bagels op de stoep.
YESSSS, Jes helpt mij wel van deze hanger af.

De subtiele hints van Jes.
Jes stapt de keuken binnen nadat ze mij heeft afgezeken over mijn ochtendlook (terecht).
En ziet Marek zitten.
Loopt zonder hem aan te kijken naar mijn kast pakt een bord, legt de bagels erop en kijkt hem recht in de ogen aan.
“ mag ik vragen wat jij hier nog doet”.
Marek kijkt verbaasd naar Jes en daarna naar mij.
Joyce gooit hem zijn trui toe en ik wijs hem de deur.
“ zie ik je morgen weer” vraagt hij nog.
“wat denk jezelf als je hier na twaalven nog zit” roept Jes vanuit de keuken.
Meteen op haar antwoord knik ik nee en kijk hem recht in de ogen aan.
Beetje beteuterd kijkt Marek me aan en verlaat mijn appartement.
Zo daar zijn we ook weer vanaf.

De bagels.
De bagels smaakte heerlijk die zaterdagmiddag.
Ik had hem nooit zo eruit kunnen sturen maar Jes en Joyce
Weten dat ik nog lang niet toe ben aan een nieuwe vent.
Nadat de bagels op waren duwde Joyce me even onder de douche want het was winkeltijd.
Voor vanavond een nieuwe outfit en een nieuwe kroeg aldus Jes die de tropical club helemaal had gehad.

Super hero stuff 15

In een mail gisteren stond maar een zin
Ik moet u zien want ik weet dat het er van zal komen.
Ik heet May
room 214
om 15.00

Zo stond ik dus precies om 15.00 voor de deur van May.
Ik wilde kloppen maar de deur ging al vanzelf open

U wilde drie keer kloppen is het niet proffessor.

Voor me stond een een klein meisje, tenger gebouwd donkerbruine ogen en prachig hazelnootbruin haar.
Haar grote ogen keken me aan alsof ze niet verbaasd was dat ik kwam.
Ik wist al dat ze niet verbaasd zou zijn om mij te zien want ik kende haar dossier.
May heeft een ernstige vorm van het Deja vu syndroom.
Bij May is het een constante werking.
Een normaal mens heeft zo af en toe een Deja vu en dan gaat het over kleine zaakjes maar bij May komt er naast de kleine Deja vu ook ernstige zaken in haar hoofd naar voren. En de angst voor sommige gruweldaden is erg groot voor May.
May twijfelde al lang of ze haar verhaal aan mij wilde vertellen maar nu blijkt ze toch klaar te zijn.
Ik besluit niets te zeggen en gewoon te gaan zitten en naar haar te luisteren.
May heeft al lang begrepen dat ik geen moeilijke dingen aan het licht zal brengen dus ze doet haar eigen verhaal.

Ik ben het weer eens moe Proffessor
Alles om me heen gaat gewoon verder en ik heb het gevoel dat ik in tijd stil blijf staan.
De laatste tijd heb ik steeds meer last van Deja vu en dat vind ik af en toe behoorlijk lastig.
Ze worden erger en erger en ik bevind me in situaties waar ik niet wil zijn.
Ik zie mensen lopen die ter plekke veranderen in een wandelend lijk.
Ik durf s’nachts niet meer te slapen en ik val bijna van mijn stoel af.
Ik schreeuw om hulp maar niemand hoort me
Gevangen in mezelf zoek ik wederom de veiligheid maar weer op.
De veiligheid van het donker want de nacht is mijn vriend.
Het daglicht zie ik niet meer.
Het is een geluk dat de nacht langer duurt dan normaal want anders deed ik de gordijnen nooit meer open

Het fijne van de winter is dat ik niet opval
Mensen kijken alleen meer stoïcijns voor zich uit.
Ik kan ze bespotten uitschelden en ze zullen me niet horen.
De wind verstompt al het geluid en regen verblindt hun zicht.
Op deze momenten is kortzichtigheid een gave.

Ik wil mezelf verliezen in de tijd en niet meer blijven steken.
Niet meer de visies hebben die het moeilijk maken om niet te zeggen dat mensen in de problemen raken op momenten die aan mij voorbij gaan.
Ik zie het en ik denk dat ik gek wordt.
Ik hou het maar voor me
Ja ik hou het maar voor me.
Laat ze maar vallen in het gat van verbazing.
Zij hebben er geen last van.
Elke dag hoop ik dat er niets ernstigs gebeurt wat ik al heb gezien want ik heb het gezien.
En ook ik kijk stoïcijns voor me uit wetend dat ik niet ontkom aan de getuigenis.
Ik wil niet meer maar ik moet
En dat is het ergste.

Nu is het punt dat U moet gaan proffessor neem dat maar van me aan.

Ik stond zwijgend op en gaf May een hand en knikte begrijpelijk naar haar
Tot later.........

Cafe des mars 7
Ode aan de barvrouw.

Daar sta je dan, en je weet dat je er staat.
Mooi gevormd.
Niet te dik, niet te dun precies zoals het hoort.
Je ravenzwarte haren met streken vuur dansen op je hoofd als je ermee schud.
Je ogen glinsteren van ondeugd en je weet dat je alles kan maken omdat jij de baas bent van de avond.
Je heupen draaien op elk nummer dat er gespeeld word en je zingt mee.
Het is een ware act om te zien hoe je van onschuldig meisje naar vixen gaat en de klanten om je vinger windt om hen nog meer te laten bestellen dan dat er in hun portemonnee zit.
Het maakt je niet uit je hebt plezier en als jij plezier hebt dan heeft iedereen plezier.

Elk nummer dat gespeeld wordt zing ik met volle borst mee en ik merk dat je aandacht steeds vaker op mij wordt gericht.
Die ondeugendheid in je ogen vlamt op want hoe kon ik nu elk nummer kennen wat jij draait.
Binnen korte tijd draai je de meest rare nummers waar andere klanten raar van opkijken maar ik bulder, al aangeschoten van het bier dat je mij bijschenkt, nog steeds mee.
Ik denk wat een prachtvrouw en een vrouw die verstand heeft van muziek.
Elke man zijn droom als deze een muziekfreak is tenminste.
Laten we eerlijk wezen er zijn weinig vrouwen die zich echt in muziek verdiepen en er heel veel vanaf weten.
Het is tenslotte altijd net iets meer een mannending geweest.
Langzaam geeft ze het op en zingen we samen. Ik wordt aan alle klanten voorgesteld als de man die alle nummers kent.
Iedereen komt om ons heen staan en zingt of blaat mee .
Het geeft al lang niet meer of het vals is.
Ik krijg weer een gevoel dat ik bijzonder ben, dat ik iets waard ben en dan ik er mag zijn.

Allemaal door een vrouw waarvan ik weet dat ze me platzak maakt en als de deuren sluiten me eruit gooit.
Het maakt me niet want ik voel me goed en daar draait het toch om.

De is voor jou omdat je weet hoe je mannen dronken kan maken.
Niet van de liefde maar van de drank.