Smeulend as.

Ik kende mijn ouders nog maar net.
Daar stonden ze voor me.
Hun gezichten waren vol van emotie en je kon zien dat ze berouw hadden voor wat ze hadden gedaan.
Ik....ik zou het liefste omdraaien en weglopen.
Ik bleef op afstand staan en hoopte dat zij dichterbij zouden komen.
Ik gooide mijn sigaret op de grond en ondanks dat de sneeuw deze meteen doofde trapte ik er nog een keer met mijn voet op.
Het was een macht der gewoonte.
Ik hield mijn hoofd gebogen en keek alleen met mijn ogen omhoog zodat ze niet konden zien dat ik naar hen keek.
Ik wilde niet dat ze zagen dat ik verwachtingen had.
Ik wist niet welke verwachtingen maar ik wist uit boekjes, tv programma’s en wat ze in het weeshuis leerde dat een familie er was om voor je te zorgen.
Na zestien jaar werd ik dan eindelijk opgehaald.
Zouden ze weten dat je met zestien het weeshuis moest verlaten om op jezelf te gaan?
Ze bleven staan en verroerde geen voet.
Ik ook niet.
Ik wilde dat zij naar me toe zouden komen, me vast zouden houden en zouden zeggen dat ze van me hielden en dat ze me eindelijk gevonden hadden.
Mijn zenuwen stegen en ik pakte mijn pakje sigaretten en stak met mijn zilverkleurige zippo er nog eentje op.
Het kon me even weinig schelen wat ze er van vonden dat ik rookte.
Zestien jaar in dat stinkhol tussen vijftig anderen.
Als ze er iets van zouden zeggen dan draaide ik me om en ging weg.
De lucht werd grauwer en de wind waaide hard.
Er kwam een stevige sneeuwval en mijn zicht riching mijn ouders werd troebel.
Even had ik niet gekeken en even was te lang.
Ze stonden er niet meer.
Ik rende naar de plek toe waar ze stonden maar ze waren weg.
Geen voetstap te zien geen geur die was blijven hangen.
Ze hadden me verlaten.
Ik viel op de grond neer en begon hard te huilen en te schreeuwen op God waarom hij mij in de steek liet.
God hoorde mij niet.
Ik kalmeerde en stond op.
Het was koud en ik kon niet meer terug naar binnen.
Ik sloot mijn lange jas en pakte mijn koffertje.
Het dichtsbijzijnde busstation was drie km lopen.
Ik liep de andere kant op.

Brandend geluk

As if i ever had an idea what to write, what words to use, what colour the ink should be.
I feel ussless, i am useless.

Rood!
Geschreven in rood en ik ben niet nutteloos.
Erik liet zich achterover op zijn bed vallen.
Naast hem lag Valerie die het al opgegeven had om nog een woord op papier te zetten.

Zullen we vrijen.

Weet niet ik denk dat we toch eerst even deze opdracht af moeten maken.

Maar ik heb gewoon zin in vrijen nu.
We hebben al zolang geen sex gehad.
Ik wil sex!

Ach stop toch eens uit met dat gedram van je.
Ik heb er gewoon geen zin in.

Je hebt al weken geen zin meer en daar moet ik voor boeten.

Je boet anders maar weinig.
Vorige week met Frank, de week daaroor met Camillo.
Wie weet wie daarvoor zat.

Ja en, wat dan nog, als jij niet wil dan zoek ik wel anderen.

Dus het is waar wat ik zeg, je bent met anderen in de weer geweest.
Pffft, je doet ook maar, zolang ik ook weer eens de aandacht van je krijg die ik verdien.

Erik keek naast zich, hoe dom kon ze nou zijn.
Ziet ze dan niet in dat hij niet meer van haar hield en dat hij op jongens viel.
Hij kon het niet met haar uitmaken.
Hij hoopte vurig dat zij een keer boos weg zou lopen.

Valt je niets op Valerie.

Wat moet mij opvallen dan.

Dat ik bijvoorbeeld alleen nog maar sex heb met jongens?

Nou dat had ik al door maar waarom je dan voor Frank en Camillo kiest snap ik niet echt.
Zo goed zijn ze ook weer niet in bed.
Ik zal je eens aan Samantha voorstellen en haar vriend Bart.
Misschien kunnen we dan als stelletje sex hebben.

Erik sloeg zich voor zijn kop.
Hij had vast nog wel een lange weg te gaan en Valerie zal vast nog wel lang bij hem blijven.
Hij ging bovenop haar liggen en begon met haar te vrijen.
Het was heerlijk, hij vond het toch wel heerlijk hoe haar lichaam rook en hoe hard ze kon schreeuwen terwijl haar nagels in zijn rug klemde.

De Bezinning 1
De cabriolet

Zitten jullie goed.
Zitten jullie goed vraag ik jullie!
Ok zeg dan maar niets, we vertrekken.
Kijk mij nu in je cabriolet rijden pa.
Heb je er niets over te zeggen, ik rij in jou trots.
En jij ma heb jij er niets over te rijden.

Heerlijk met het dak omlaag, de wind door mijn hren en jou rai ban op.
Jullie zijn wel erg stil achtering.
Willen jullie niet zo lekken op de bkleding want dat mocht ik van jou ook nooit pa.
Ik zou je eigenlijk een draai om je oren moeten geven omdat je al dat bloed om de mooie leren bekleding laat lopen.
Had ik jullie toch beter in moeten pakken.

Het gaat nergens meer over he ma.
Ik praat met jullie en eindelijk zeggen jullie niets meer terug.
Geen onverwachte bewegingen meer uit vreemde hoeken.
Geen aanrakingen meer an jullie wat ik niet wil.
Hoe voelde dat nu toen ik dat mes tegen jullie keel zette.
Hoevoelde dat nu toen ik jullie hoofd eraf sneed en alleen nog maar liet zitten aan jullie nekwervels.
Hoe voelt da nu om de pijn te hebben die ik al jaren voel van jullie.
Nou vertel me eens hoe voel dat nu!

Ach wees ook maar stil en geniet van de laatste buitenlucht die jullie zullen krijgen.

De bezinning 2
Slaapplaats.

Het wordt koeler, voelen jullie het ook.
Ja zit daar maar lekker tegen elkaar kijkend naar de sterren.
Negeer me maar zoals jullie altijd hebben gedaan.
Nooit heb ik de aandacht gekregen die ik verdiende.
De aandacht die ik kreeg noemde jullie rechtvaardig.
Weet je hoe vaak ik heb proberen te vergeten.
Weet je hoe vaak ik heb gehuild heb snachts als jullie weg waren na jullie tomeloze liefde die jullie voor me hadden.

Ik kon het niet meer, dat begrijpen jullie toch wel
Jullie begrijpen toch wel dat ik jullie mee moest nemen naar hier om voor de laatste keer samen te zijn.
Ik kon er gewoon niet meer tegen.
Waarom hebben jullie niet van me gehouden zoals menig ander ouder van zijn kind houdt.
Ik hoorde de verhalen van andere klasgenootjes over de leuke dingen die hun ouders met hun deden.
Het spelletje doktertje kreeg een hele andere betekenis voor mij.
Ik raakte vertwijfeld tussen de vele verschillende manieren van dokertje spelen.
Die van jullie kwam ik geen enkle keer tegen.

Morgen gaan we een heel ander spelletje spelen.
Ik heb het onderzocht en het is het beste spel ooit.
Ik ben ook heel blij dat jullie mee willen spelen.
Willen jullie ween wat het is.
Jullie zijn net erg spraakzaam vandaag. Maar goed morgen gaan we begrafenisondernemertje spelen

Voor nu heb ik een heerlijke nacht onder de sterren op staan.
Als jullie het koud hebben dan kruip maar dicht tegen elkaar.

De bezinning 3
Begrafenis.

Hebben jullie lekker geslapen.
Ach ja wat maakt mij het uit.
Het is een zonnige dag en ik heb er zin in vandaag.

Een begrafenisondernemer is een serieus vak en een van de belangrijkste dingen voor een begrafenis goed te laten verlopen is natuurlijk als de dode onder de grond kunnen.
Je kan ook kiezen voor een crematie maar ik vind een begrafenis beter bij jullie passen.
Daarom zal ik eerst een diep gat graven waar jullie samen in kunnen.
Ik als enigskind heb gekozen voor een gezamelijk graf omdat ik weet hoeveel jullie van elkaar houden. Jullie hielden tenslotte ook beide ontzettend veel van mij.

Het duurde even en ik hoop dat jullie niet ongeduldig werden maar het gat is klaar voor jullie bezoek.
Normaal gesproken zouden jullie in een kist begraven moeten worden maar helaas heb ik niet het geld om er een voor jullie te kopen.
Daarom heb ik gekozen voor een begrafenis zonder kist.
Het lijkt mij voor jullie ook gezelliger om bij elkaar te liggen zodat jullie dicht bij elkaar kunnen zijn.
Zo hebben jullie mij ook al een keertje geschapen en met heel veel liefde grootgebracht.

Zo pa daar ga je.
Ma het ga je goed.
Ga maar lekker wormen vreten met z’n tweetjes.

Als begrafenisondernemer heb je natuurlijk ook de taak om als laatste het graf te sluiten en een grafsteen bij het graf te plaatsen.
Nu kon ik voor jullie niet een grafsteen veroorloven dus heb ik een oude verhuisdoos gevonden op zolder en hier een eigen mooi creatief stukje werk van gemaakt.
Best goed gelukt vind ik zelf.
Zal ik het even voorlezen.

Hier liggen twee zeer leifhebbende ouders.
Hun enigste kind wil hen bedanken voor alle liefde die ze aan dit kind hebben gegeven.
De zorg die ze gedragen hebben dat alle schade voor haar bespaard zijn gebleven door haar zoveel mogelijk binnen te houden en niet teveel aan de buitenwereld bloot te stellen.
Om ervoor te zorgen dat ze vroeg wijs is geworden over het wel en wee van haar eigen lichaam.
Ook dank voor de uitgebreidde lessen in het waarden en normen besef dat ze mij gegeven hebben op hun uitzonderlijke wijze bij mij erin getrapt.

Rust niet lieve ouders
Verrot maar in de duivelsgrotten.