destaring

als verhalen een stad op zich zelf wordt in je hoofd wordt het tijd om het te tonen aan de buitenwereld. enjoy city 18

Tuesday, November 28, 2006



Strijdlust 2

Bella snapte er helemaal niets meer van en keek haar moeder aan.

Mamma, die koning wil die nou iets vinden wat er niet is.
Ik snap het niet hoor maar je kan toch niet vechten tegen iets wat er niet is.
Ik vind de koning wel heel moedig hoor maar ik ben bang dat hij de koningin nooit zal kunnen bevrijden.

Moeder nam de 7 jarige Bella in haar armen en glimlachtte.

Dat is heel slim van je Bella en je hebt helemaal gelijk maar de koning had bijna alle hoop opgegeven en hij was bang om alles te verliezen dus raapte hij zijn laatste beetje hoop bij elkaar om het verdriet dat hij had om zijn koningin te verslaan.
Hij wist ook dat hij dat als hij thuis bleef de duisternis niet kon verslaan want elke keer als hij ging kijken naar zijn koningin hij weer alle hoop zou verliezen dus daarom ging hij een tijdje weg om zichzelf te vinden.
Hij wist dat er toch goed voor zijn koningin gezorgd zou worden dus kon hij weg.

Op het voorhoofd van Bella zag je kleine denkrimpeltjes verschijnen en je zag dat ze heel goed nadacht over wat mamma zei.

Zitten wij daarom hier in dit hutje omdat jij moet nadenken hoe we verder gaan nu pappa in het ziekenhuis ligt te slapen?

Met een vragend maar goed bedacht gezicht keek ze mamma aan. Ze vond van zichzelf dat ze een heel slimme vraag had gesteld.
Haar moeder kreeeg kippenvel van de vraag van haar dochter en wreef snel een traantje weg.

Je hebt gelijk Bella.
Pappa, zoals je weet wordt misschien ook nooit meer wakker en dan zijn we met ons tweetjes.
Mamma moet heel goed nadenken hoe we het samen gaan redden en mamma moet samen met jou heel hard gaan vechten om de duisternis tegen te houden.

Moeder hield Bella dicht tegen zich aan zodat haar dochter haar tranen niet kon zien.
Bella nestelde zich in haar armen.
Het was en veilige plek voor Bella en moeder voelde de warmte van haar dochter door haar heen stromen.

Mamma?

Ja Bella.

Mag ik dan jou Prinsesje zijn want dan hoef je daar al geen verdriet meer over te hebben.
Dan heb je mij al gevonden.

Moeder voelde een rilling door haar lijf trekken.

Ja hoor Bella jij bent mijn prinsesje en samen struren we de duisternis weg.

Ja samen he Mamma.

Moeder deed het nachtlampje aan en staarde nog even in de duisternis terwijl de door de haren van Bella streelde die langzaam in slaap dommelde.

1 Comments:

At 7:19 AM, Anonymous Anonymous said...

dat plaatje erbij maakt het helemaal af echt heel mooi geschreven, het gevoel dat er in ligt raakt me mooi hoor

sorry voor de late reactie.. bij mij ook weer alarm liefs

 

Post a Comment

<< Home