Droomeind.

“ Blijft er dan niets meer over van waar ik ooit van droomde”
Ik stond stil.
Zij stond voor me.
Haar donkere ogen keken mij van onder haar ravenzwarte lokken aan
“Je bent er geweest dus tel je laatste minuut maar af.”
Ik had niets meer om af te tellen dus ik strekte mijn armen en opende mijn ogen zo ver mogelijk.
Ik staarde haar recht in haar gezich aan en vroeg haar of ze maar gewoon wilde schieten snijden of wat ze dan ook van plan was.
“ Ik ben klaar hier en jij weet het, anders stond je hier niet”
ik wist niet waar ik naar toe ging maar een ding is zeker ik was klaar.
Mijn hoofd was helder en mijn ogen bleven staren.
Ze glimlachte na mijn overmoedige woorden en ze liep langzaam naar mij toe.
Haar heupen wiegde op de maat van haar stappen.
Links rechts, links rechts.
Het leek wel uren te duren.
Toen ze stopte stond ze een centimeter van me af en haar lichaam raakte de mijne.
Ze veegde haar zwarte lokken die in haar gezicht hingen naar achter en keek me aan.
Haar glimlach sierde nog steeds haar prachtige gelaat.
Ik voelde haar rechterhand achter in mijn nek en links onder in mijn buik voelde ik de koude loop van een pistool die ik alleen maar uit de westerns ken.
Ik trilde even van de kou van de loop maar beweegde me verder niet.
Met haar rechterhand trok ze mijn hoofd schuin zodat ze mij iets in mijn oor kon fluisteren.
“ geef je dromen maar aan mij want je hebt verloren”
vlak na haar zachte woorden hoorde ik een schot.
Het was haar geweer die een diep gat boorde in mijn maag.
De pijn gierde door mijn lichaam maar ik schreeuwde niet.
Ik wilde wel maar iets hield me tegen om het niet te doen.
Zij kuste mij op mijn linkerwang en liet mij vallen.
Ze was verdwenen en ik had mijn dromen verloren.
Ik dacht dat ik er geen meer had maar nu voelde ik dat ze uit mijn ziel waren getrokken.
Er was er nog een over.
De vraag, “ wie was zij” dat wilde ik weten, dat was mijn droom.
Iets te laat maar ze had me wel nog een droom gegeven.
Een droom over haar.