Vergelding 1

Ze was weg.
Verdwenen.
Het was nieuwjaarsnacht en in de drukte van het feestgewoel kon ik haar nergens meer vinden.
Daar stond ik dan, in de keuken met haar.
Die kus betekende niets.
Het was een vluchtige flirt die leidde tot een passoinele kus die door lust gevoerd werdt.
Ik voelde hoe jou ogen in mijn rug priemde toen je ons zag.
Zij was ook nog jou vriendin en de schuld overmande ons beide.
Klote, wat hadden we gedaan.
De keuken was leeg.
Beide waren we verslagen en jij, jij was weg.
Buiten was er een sneeuwstrorm begonnen.
Ik wist zeker dat je daar in gelopen was.
Ik moest iets doen.
Ik ging iets doen.
Ik pakte mijn jas en liep op de deur af.
Zij probeerde mij nog tegen te houden.
Het was gekkenwerk om die strom in te lopen.
Ik zou het niet overleven.
Ik duwde haar opzij en zij viel op de keukenvloer terwijl ik het huis verliet.
Ik zag haar laatste traan niet meer stromen.

Ik kon mij nauwelijks staande houden.
De wind waaide de sneeuw in mijn ogen.
Ik hield een arm voor mijn ogen maar dat mocht niet helpen.
Ik riep haar naam maar mijn stem ging verloren in de storm.
Het park was leeg en ik sleepte me door het inmiddels gevallen pak sneeuw heen.
Ik verlangde zo naar een sterke whisky die mijn lichaam op zou warmen.
Ik verlangde naar jouw,
Mijn benen voelde ik niet meer en mijn pijn en moeite kwam ik nog vooruit.
Ik was moe, ik wilde slapen.
Het maakte niet meer uit.
Jij was er niet meer.